Iran murdered my brother in a 1988 massacre. Our father is still searching for his grave

Ahmad Raoof Bashardoost was amongst the 30,000 victims of the Iranian mullahs’ madness in the summer of 1988

The West's indifference to Iran's historic crimes lets my brother's killers get away with murder.

 By Massoumeh Raouf

International Business Times  August 30, 2017 14:53 BST

On a cold day in March 1988, my colleague came to me and said "Masoumeh, Masoumeh, you have a letter".

Receiving a letter is a routine for most people, but not for me. I was a former political prisoner in Iran and had been sentenced to 20 years' imprisonment in the city of Rasht in northern Iran. I was able to escape the prison miraculously and cross Iran's borders in a completely non-standard fashion. In the midst of a severe crackdown on dissent in Iran, it was very risky to send me a letter.

http://www.ibtimes.co.uk/iran-murdered-my-brother-1988-massacre-our-father-still-searching-his-grave-1637273

lettre à Haut-Commissaire des Nations unies

Monsieur Zeid Ra'ad Al-Hussein

Haut-Commissaire des Nations unies aux droits de l'homme

Je vous écris en tant que réfugiée politique iranienne résidant en France. Je suis une ancienne détenue politique et membre d’une famille de victimes du massacre des prisonniers politiques de l’été 1988 en Iran.

J’ai été arrêtée en septembre 1981 et condamnée à 20 ans de prison dans un simulacre de procès de 10 minutes.  

Mon frère cadet Ahmad Raouf Bachari-doust n’avait que 16 ans, en 1982, quand il a été arrêté chez nous, dans un raid des gardiens de la révolution, pour avoir participé à des meetings des Moudjahidine du peuple d’Iran (OMPI).

Vers la fin de 1982, après plusieurs séries d’interrogatoires et de tortures, il a été condamné à 5 ans de prison et incarcéré à la prison de Racht puis d’Evine à Téhéran et Gohardacht dans la ville de Karadj. En mars 1988, pour la première fois, j’ai reçu une lettre d’Ahmad. Il avait été libéré après presque six ans de prison et cherchait à quitter le pays pour me rejoindre à l’étranger.

Excellency Zeid Ra'ad Al-Hussein

High Commissioner of the United Nations for Human Rights

Mr High Commissioner,

 

I am writing to you as an Iranian political refugee residing in France. I am a former political detainee and member of a family of victims of the massacre of political prisoners of the summer of 1988 in Iran.I was arrested in September 1981 and sentenced to 20 years in prison in a mock trial of 10 minutes.

My younger brother Ahmad Raouf Bachari-doust was only 16 in 1982, when he was arrested in a raid by the Revolutionary Guards for participating in meetings of the People's Mojahedin of Iran (PMOI).

Towards the end of 1982, after several rounds of interrogation and torture, he was sentenced to 5 years' imprisonment and imprisoned in Rasht Prison and Evin in Tehran and Gohardasht in the town of Karaj. In March 1988, for the first time, I received a letter from Ahmad. He had been released after almost six years in prison and was trying to leave the country to join me abroad.

موضوع قتل عام 67 به موضوعي مردمي در ايران تبديل شده است

اورينت‌نيوز تلويزيون اپوزيسيون سوريه:

موضوع قتل عام 67 به موضوعي مردمي در ايران تبديل شده است

معرض في باريس لضحايا مجزرة 1988 بحق السجناء الإيراني

نظمت المعارضة الايرانية في باريس معرضاُ لضحايا مجزرة 30 ألف سجين سياسي في العام 1988 وتمت الدعوة إلى تشكيل لجنة دولية للتحقيق ومحاسبة مسؤولي عن المجزرة و أن يشكل هذا الامر محور السياسة الغربية تجاه النظام الإيراني

با ابتكار عمل شهردار (منطقة يك) پاريس، نمايشگاهي به‌منظور يادبود قتل عام 1367 برگزار شد. اين قتل عامي است كه خميني عليه 30 هزار زنداني سياسي مرتكب شد؛ اين نمايشگاه با شركت تعدادي از سازمان‌هاي انساندوست و شخصيت‌هاي سياسي اروپايي برگزار شد.

فراخوان منتخبان فرانسوي به محاكمة سران رژيم ايران

تلويزيون اسكاي نيوز عربي:

نمايشگاه دربارة قتل عام 67 در شهرداري منطقة يك پاريس

يقام في بلدية باريس معرض يوثق حالات الإعدام التي نفذها النظام الإيراني عام 1988 بحق أكثر من 30 ألف معارض. ويرى منظمو المعرض من المقاومة الإيرانية أنه مناسبة للتذكير بهذه المجزرة، والمطالبة بمحاسبة المسؤولين.

در شهرداري  منطقة يك  پاريس نمايشگاهي برگزار شد كه اعدام سي هزار مخالف توسط رژيم ايران در سال 1988 را مستند كرد. سازماندهندگان اين نمايشگاه مي‌گويند، اين مناسبتي براي يادآوري آن قتل عام است و خواستار حسابرسي از مجريان آن هستند.

میرزا کوچک خان عصر ما

نويسنده:  حوري افضلي

خیلی سختم است از احمد سخن بگویم و باور کنم که در جمع ما نیست. ولی چه باید كرد هر روز باید از خاطرات میرزاهایی گفت که در عصر خود دشمن را دیوانه و خسته کردند و هرگز لبخند پیروزی از لبانشان محو نشد.

سال 1361 آخرین دیدارهای من با میرزای زمانه ام احمد رئوف بشري دوست بود. با او از سال 60 آشنا شده بودم. مسئول تحويل گرفتن کمکهای مالیهاي جمع آوری شده ما بود. آري از آن موقع هموطنان به سازمان برای حل مسایل مالی یاری میرساندند.

Ahmad Raouf Bacharidoust

J'ai été arrêté en 1982.  J'avais alors 16 ans.

J'ai été témoin de mes codétenus, mes camarades,

brûlés vifs le 13 mars 1983

à la prison du club Afsaran à Rasht

par les agents du régime

à l'aide d'un lance-flamme.

Nous continuerons de demander justice pour les milliers de héros exécutés en Iran

.

.ترجمه فارسي در انتهاي متن آمده است

Témoignage de Massoumeh Raouf Ancienne prisonnière politique, membre du CNRI

Massoumeh Raouf elle-même ancienne prisonnière politique, dont le frère a été exécuté lors du massacre des prisonniers politiques iraniens en 1988 a apporté un témoignage émouvant sur l’injustice infligé aux familles de victimes lors d’une exposition, samedi 1er octobre2016, à Aubervilliers.

شرح اين هجران و اين خون جگر.....

نويسنده معصومه رئوف

شرح اين هجران و اين خون جگر.....

وقتي اسفند1366، اولين بار آنهم بعد از سالها نامه اش به دستم رسيد، اولش نفهميدم . هنوز چند جمله را نخوانده بودم كه مثل برق گرفته ها خشكم زد . بعد مثل آدمهاي منگ از جا   پريدم . به سرعت پله هاي پايگاه را دو تا دوتا پشت سر گذاشتم و نفس نفس زنان به اتاق مسئولم رفتم . نمي توانستم درست حرف بزنم . مقطع و بلند  بلند مي‌گفتم :‌« آزاد شده! آزاد شده !!» . مسئولم خنديد و گفت :«كي ؟‌كي آزاد شده ؟‌». گفتم :«‌احمد ! احمد ،برادرم » ........

خاطراتي از مجاهد شهيد احمد رئوف‌بشري دوست

نويسنده : اصغر مهديزاده، از زندانيان سياسي دهه 60

خاطراتي از مجاهد شهيد احمد رئوف‌بشري دوست

من‌المومنين رجالاً صدقوا ما عاهدوالله فمنهم من قضي نحبه و منهم من ينتظر و ما بدلوا تبديلا

در خرداد62 محسن خداوردي، دادستان رشت، به‌خاطر اين‌كه نمي‌توانست مقاومت داخل زندانهاي رشت را بشكند تصميم به تبعيد حدود 40 تن از زندانيان  گرفت.  احمد يكي از آنان بود . آنها از زندان رشت به اوين و سپس به گوهر دشت آمدند . ابتدا دو هفته در اتاقهاي در بسته بودند . سپس صبحي، رئيس زندان و داوود لشكري  برايشان يك سخنراني ترتيب داد . بعد از تهديدهاي فراوان همه را به بند18 فرستاد.  در بند 18 زندانيان شامل شهرهاي استان كردستان، آذربايجان‌غربي (اروميه)، مازندران(بابل)، بوشهر، گناوه و گيلان(رشت) بودند.